Het gevoel van veiligheid bij Ageplay

Ageplay is ook binnen de BDSM scene (volledig onterecht) een gevoelig onderwerp. Het schuurt voor sommige teveel aan pedo-gevoelens. Toch heeft het totaal niks met elkaar te maken. Het spel wordt immers uitsluitend met volwassene gespeeld en de intensiteit gaat om veiligheid en geborgenheid, en niet primair om seksualiteit. Zelf vind ik Ageplay een mooie, pure beleving omdat het bij mij een verzorgende, empathische en liefdevolle kant aanraakt, die er net zo goed mag zijn als mijn sadistische en dominante kant. Ik ben niet slechts één kant, mijn volledige zijn is een optelsom van beiden. Zo ben (en blijf) ik goed in evenwicht.

Ageplay: Terug in de tijd

Bij ageplay ga je “terug in de tijd”. Dat kan naar de babytijd gaan, maar het is niet altijd noodzakelijk om zover terug te gaan. Je kunt bijvoorbeeld ook terug gaan naar de kinderjaren of zelfs naar de puberteit. Bij babyplay hoort natuurlijk een moeder of vader, want een baby kan immers niet voor zichzelf zorgen. Bij little boys & little girls is dat niet per sé noodzakelijk. Zij kunnen ook speelafspraakjes met elkaar maken. Bij ageplay gaat dus altijd minimaal één van de twee spelers terug naar de kinder- of babyjaren. Maar het kan dus ook dat je allebei terug gaat.

MommyDOM

Bij Mommydom is er vaak sprake van babyplay waarbij “Mommy” de verzorgende taak op zich neemt. Dit kan gepaard gaan met een luierfetisj maar dat hoeft zeker niet altijd het geval te zijn. Dat geldt ook andersom, iemand met een luierfetisj, heeft niet altijd iets te hebben met ageplay. Dit kunnen twee totaal verschillende belevingen zijn. Het kán samengaan, maar het hoeft dus zeker niet.

Bij Mommydom draait het voornamelijk om het gevoel van veiligheid en geborgenheid. Een moment van zijn, zonder verantwoordelijkheden, omdat je erop kunt vertrouwen dat er iemand is die over je waakt. Dit geeft een ultieme rust in je hoofd, je kunt niets (want baby), dus je hoeft ook niets. Mommy zorgt immers voor je. Misschien vind je het fijn om een flesje te krijgen, fysiek verzorgd te worden of misschien vind je het heerlijk om bij haar op schoot te liggen en naar een voorleesverhaaltje te luisteren. Hoe mooi en intens kan dat zijn. Misschien vertelt zij wel mooie sprookjes, terwijl jij op een speentje sabbelt en zij je rug zacht streelt.

DaddyDOM

Daddydom gaat meestal gepaard met een Little girl (of boy) en vaak is dit kleine meisje best een beetje ondeugend. Toch geniet ze van de beschermende rol die haar Daddy heeft. Ze kan ondeugend zijn, omdat Daddy over haar waakt. Hij zorgt voor haar, zodat zij volledig zichzelf kan zijn. In tegenstelling tot Mommydom, kan Daddydom wel gepaard gaan met seksualiteit. Uiteraard draait ook dit spel om twee volwassen mensen, waarvan één terug gaat naar de beleving als jong meisje.

De beleving

Voor volwassenen kan dit een manier zijn van compenseren wat er vroeger nooit is geweest. Je kunt je daarom afvragen of dit nog bij SM hoort of dat het meer (een soort van) therapie is. Maar misschien geldt dit wel voor meer belevingen. Uiteindelijk hebben (bijna) alle spelvormen, eenzelfde doel, namelijk: rust in je hoofd. De één kan dit bereiken in een bondage, de volgende door pijn en het kan dus ook door middel van ageplay. En daar is dus niets, maar dan ook écht helemaal niets mis mee.

Ageplay en vooroordelen

Maar helaas lopen ageplayers doorgaans tegen heel wat vooroordelen op. Ook vanuit de BDSM-community. Jammer, want of je er wel of niet iets mee hebt, ook bij ageplay draait het om vertrouwen en de stilte van het niets. ‘Het kind’ legt zijn volledige vertrouwen bij de ‘verzorger’.

Ook kan in deze beleving eventueel gestraft worden en dus gepaard gaan met pijnprikkels en zo zie je ook hier weer een overlap in de beleving. Er zijn eigenlijk geen harde grenzen of lijnen, soms loopt het gewoon in elkaar over. Dat maakt BDSM maatwerk en is er dus geen “one size fits all” toneelstukje.

Ageplay, leven en laten leven

Mensen die aan ageplay doen, doen niemand kwaad. Hun beleving is misschien anders dan die van jou, maar anders betekent niet dat het slechter of beter is. Je hoeft er niets mee te hebben, zo kijken zij wellicht ook naar jouw beleving, maar houd vooral de waardeoordelen achterwege. Het is slechts “anders” en “anders” heeft géén waardeoordeel in zich. Uiteindelijk streven we allemaal naar hetzelfde: “Gezien worden als geheel, mogen zijn zoals we zijn en rust vinden in ons hoofd.” En daar is niks mis mee!